De 51-jarige Marco De Angelis is gepokt en gemazeld in de muziek
als professionele multi-instrumentalist, knoppenman producer.
Dat is ook goed te horen op The River -Both Sides Of The Story. Italiaan vindt zijn inspiratie zeer duidelijk bij de toegankelijke, melodieuze stukken van Pink Floyd (PF) en voegt daaraan grappig genoeg soms ook een portie van The Eagles toe.
Die Amerikanen hoor je bijvoorbeeld terug in het tikje rockende Never Look Back en Take It Away, waarin Marcello Catalano met zo'n typische Don Henley-stem op de proppen komt.
Het uitstekende gitaarwerk in de stijl van David Gilmour duikt overal op. zowel in het slag-als sologitaarwerk. Het nummer One Love is in die zin eigenlijk schaamteloze plagiaat van PFs One Slip. Hoe verder je stroomafwaarts The River volgt, des te meer PF er doorsijpelt, zoals in Take it Away met een Roger Waters-melodielijn plus gitaar- en toetsenwerk.
Strak en goed drumwerk en een dameskoortje maken het geheel af. Toch irriteert die duimendikke associatie met PF me niet, want het is allemaal zeer sterk gedaan De Angelis is voorwaar geen amateun.
Hij gaat bovendien voor de harmonie en is wars van gefreak, zeker in een song als Fly High.
Verwacht dus geen originaliteit of experimenten, want ik moet wel 'both sides of the story' noemen.
Overigens zou ik met deze musicus best een keer willen kanoën op The River.
Even koppie Onder zelfs; helemaal geen straf!
iOPages web site
Dat is ook goed te horen op The River -Both Sides Of The Story. Italiaan vindt zijn inspiratie zeer duidelijk bij de toegankelijke, melodieuze stukken van Pink Floyd (PF) en voegt daaraan grappig genoeg soms ook een portie van The Eagles toe.
Die Amerikanen hoor je bijvoorbeeld terug in het tikje rockende Never Look Back en Take It Away, waarin Marcello Catalano met zo'n typische Don Henley-stem op de proppen komt.
Het uitstekende gitaarwerk in de stijl van David Gilmour duikt overal op. zowel in het slag-als sologitaarwerk. Het nummer One Love is in die zin eigenlijk schaamteloze plagiaat van PFs One Slip. Hoe verder je stroomafwaarts The River volgt, des te meer PF er doorsijpelt, zoals in Take it Away met een Roger Waters-melodielijn plus gitaar- en toetsenwerk.
Strak en goed drumwerk en een dameskoortje maken het geheel af. Toch irriteert die duimendikke associatie met PF me niet, want het is allemaal zeer sterk gedaan De Angelis is voorwaar geen amateun.
Hij gaat bovendien voor de harmonie en is wars van gefreak, zeker in een song als Fly High.
Verwacht dus geen originaliteit of experimenten, want ik moet wel 'both sides of the story' noemen.
Overigens zou ik met deze musicus best een keer willen kanoën op The River.
Even koppie Onder zelfs; helemaal geen straf!
iOPages web site